693 263 9141
Λεωφ. Κηφισίας 235, Κηφισιά, 145 61
693 263 9141
Λεωφ. Κηφισίας 235, Κηφισιά, 145 61
Το όζον είναι μία χημική ένωση που αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου Ο3 . Ήταν η πρώτη αλλοτροπική μορφή που περιγράφηκε από την επιστήμη και ανακαλύφθηκε από τον Κρίστιαν Φρίντριχ Σένμπαϊν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης πειραμάτων αργής οξείδωσης φωσφόρου και ηλεκτρόλυσης νερού το 1840.
Το ιατρικό «θεραπευτικό» όζον που χρησιμοποιείται κατά την οζονοθεραπεία είναι ένα μείγμα οξυγόνου και όζοντος (Ο2/Ο3) το οποίο εισάγεται στον οργανισμό του ασθενούς σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις και ανάλογα τον τρόπο και την μορφή της πάθησης. Η τυπική ιατρική γεννήτρια όζοντος χρησιμοποιεί καθαρό O2 που υποβάλλεται σε διαφορά τάσης και έτσι σχηματίζεται το όζον (Ο3). Χρησιμοποιείται στην Ευρώπη ως θεραπευτική μέθοδος για πάνω από 50 χρόνια.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η οζονοθεραπεία έχει θετικά αποτελέσματα σε φλεγμονές, στην θεραπεία τραυμάτων που δεν κλείνουν εύκολα, στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και στην υγεία γενικότερα.
Η οζονοθεραπεία είναι μία μέθοδος εισαγωγής του όζοντος στον οργανισμό, εμπλουτισμένου με οξυγόνο. Πολλοί που εφαρμόζουν αυτή την θεραπεία εξηγούν ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα και το κάνει να δουλεύει πιο αποτελεσματικά και πιο δυνατά από προηγουμένως, ενισχύοντας τους μηχανισμούς του οργανισμού.
Ιστορικά οι πρώτες εφαρμογές του όζοντος έγιναν σε τραυματίες Γερμανούς στρατιώτες κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ασθενείς έβαζαν τα τραυματισμένα μέλη τους σε ασκούς με όζον προκειμένου να επουλωθούν. Τα αποτελέσματα στις πληγές ήταν άμεσα και πολύ ικανοποιητικά, ενώ υπήρχαν και πολλές περιπτώσεις όπου οι πληγές επούλωναν ολοκληρωτικά.
Τα αποτελέσματα αυτά ώθησαν τους ειδικούς να ασχοληθούν πιο εξειδικευμένα με την θεραπεία του όζοντος μέχρι και σήμερα όπου εξέλιξη των τεχνικών της οζονοθεραπείας είναι τεράστια.
Σήμερα γίνεται με ενέσεις(ενδοαρθρικές, ενδομυϊκές και υποδόριες) μείγματος όζοντος με οξυγόνο στην πάσχουσα περιοχή όπως ο αυχένας η μέση και τα γόνατα. Οι ενέσεις γίνονται με απόλυτη ασφάλεια, στο ιατρείο του ορθοπεδικού και τα ευεργετικά αποτελέσματα του όζοντος γίνονται σχεδόν άμεσα αισθητά από τον ασθενή.
Μία άλλη περίπτωση θεραπείας είναι αυτή της αυτομετάγγισης. Το όζον εισάγεται στον οργανισμό του ασθενούς με μία μέθοδο η οποία λέγεται αυτό-αιμοθεραπεία.
Στην συγκεκριμένη μέθοδο, αφαιρείται μία μικρή ποσότητα αίματος από τον ασθενή, στη συνέχεια αυτή η ποσότητα υποβάλλεται σε επεξεργασία με όζον και μετά εγχέεται και πάλι στον ασθενή.
Μέσω αυτής της διαδικασίας, ενεργοποιείται το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού του ασθενούς και προκαλούνται ευεργετικές ιδιότητες με θετικά αποτελέσματα για τον ίδιο.
Με οποιονδήποτε τρόπο και αν γίνει η εισαγωγή του όζοντος στον οργανισμό του ασθενούς, τα αποτελέσματα και οι θεραπευτικές του ιδιότητες γίνονται σχεδόν άμεσα αντιληπτά, ανακουφίζοντας τον ασθενεί από τους πόνους και τις δυσφορίες από τις οποίες πάσχει. Το βιοτικό επίπεδο του ασθενούς γίνεται άμεσα καλύτερο και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής του γίνονται άμεσα αισθητές.
Η αρθροπάθεια είναι μια ασθένεια που οφείλεται κυρίως στην φθορά και την γήρανση των αρθρώσεων και ορίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως «Χρόνια Εκφυλιστική Διαταραχή με ιδιοπαθή φύση που χαρακτηρίζεται από την προοδευτική απώλεια του χόνδρου των αρθρώσεων» και είναι μια σημαντική αιτία αναπηρίας, το οποίο είναι επίσης ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για την δημόσια υγεία στις δυτικές χώρες.
Η θεραπεία με όζον ( οξυγονούχο όζον Ο2/Ο3 ) είναι μία από τις καινοτόμες θεραπείες αυτής της νόσου και γενικά στη θεραπεία του μυοσκελετικού πόνου, των χρόνιων δερματικών αλλοιώσεων και σε πολλές παθολογικές καταστάσεις για τις οποίες οφείλεται το χρόνιο συστημικό οξειδωτικό στρες.
Πολλοί ασθενείς που πάσχουν από χρόνιους πόνους προσπαθούν να βρουν λύσεις προκειμένου να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας αλλά και νέοι αποκτούν προβλήματα και πόνους στην μέση και στην πλάτη. Το όζον και η οζονοθεραπεία έχει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των πόνων στην μέση, στην πλάτη καθώς και σε όλες τις αρθρώσεις. Μετά από κατάλληλο αριθμό συνεδριών θεραπείας με όζον, αριθμό τον οποίο θα κρίνει ο γιατρός, τα συμπτώματα του πόνου στις περιοχές στόχους μειώνονται δραματικά ή ακόμη και εξαφανίζονται.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους το όζον εισάγεται στον οργανισμό του ασθενούν και εφαρμόζεται η θεραπεία:
Με την πάροδο του χρόνου αλλά και εξ αιτίας της κακής στάσης του σώματος, μαζί με το καθιστικό πρότυπο ζωής που ακολουθούν πλέον οι άνθρωποι, οι δίσκοι που βρίσκονται ανάμεσα στους σπόνδυλους παρουσιάζουν φλεγμονή και διογκώνονται με αποτέλεσμα να πιέζουν τα νεύρα και να προκαλούν πόνους και «πιάσιμο» στην περιοχή της μέσης. Οι περισσότεροι ασθενής προβαίνουν στην συνηθισμένη αγωγή για αυτές τις περιπτώσεις που είναι η φυσικοθεραπεία και τα αντιφλεγμονώδη παυσίπονα, με ελάχιστα όμως αποτελέσματα που δεν ικανοποιούν πλήρως τον ασθενή. Τα συγκεκριμένα προβλήματα με την πάροδο του χρόνου εξελίσσονται σε χρόνιες παθήσεις και κάποιοι ασθενείς οδηγούνται σε επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις, οι οποίες είναι και αρκετά επικίνδυνες.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το όζον έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην συγκεκριμένη πάθηση. Σε μελέτη του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης στην Γερμανία όπου εφαρμόστηκε θεραπεία με όζον σε 327 άτομα με δισκοκήλη, τα οποία είχαν χρόνιους και σοβαρούς πόνους στην μέση, έδειξε ότι το 87% των εθελοντών απαλλάχθηκε από τους πόνους, μία επίδραση που διήρκησε περισσότερο από 6 χρόνια μετά την θεραπεία. Επίσης οι απεικονίσεις έδειξαν ότι η διόγκωση των δίσκων μειώθηκε από 2% έως και 15%.
Οι ασθενείς που σκέφτονται την «οζονοθεραπεία» δεν χρειάζεται να ανησυχούν για παρενέργειες. Η οζονοθεραπεία θεωρείται απολύτως ασφαλής με καμία σοβαρή παρενέργεια. Το μόνο δυσάρεστο που μπορεί να αισθανθεί κάποιος είναι ένα ελαφρύ τσίμπημα κατά την διάρκεια της εκτέλεσης της θεραπείας. Οι ιατροί γνωρίζουν τις σωστές δώσεις ανάλογα με την κατάσταση οπότε το όζον δεν έχει κάποιο δυσάρεστο αποτέλεσμα στο σώμα του ασθενούς.
Από την ηλικία μόλις των 20 ετών το 50% των ανθρώπων έχει βιώσει οσφυαλγίες. Στην ηλικία των 60 ετών το ποσοστό αυτό αυξάνει και φτάνει το 80%. Το ποσοστό των ενήλικων ατόμων που πάσχουν από οσφυαλγίες αντιστοιχεί στο 22% του πληθυσμού των αντρών και στο 30% του πληθυσμού των γυναικών. Λόγω του μοντέρνου τρόπου ζωής των ανθρώπων αυτά τα ποσοστά ολοένα και αυξάνονται. Ο καθιστικός τρόπος εργασίας, η εκτεταμένη χρήση του αυτοκινήτου και η έλλειψη άσκησης δημιουργούν αύξηση στα προβλήματα της μέσης.
Παρόλο που μπορεί να προσβάλει όλες τις ηλικιακές ομάδες καθώς και τα δύο φύλα, συχνότερα φαινόμενα πόνου (οσφυαλγία) εμφανίζονται σε ηλικίες μεταξύ 30 και 60 ετών και σε μεγαλύτερο βαθμό σε γυναίκες. Για την εμφάνιση συμπτωμάτων οσφυαλγίας ενοχοποιούνται διάφοροι ατομικοί παράγοντες όπως ηλικία, φύλο, κληρονομικότητα και γενική κατάσταση υγείας. Το κάπνισμα αλλά κυρίως και η παχυσαρκία είναι επιβαρυντικοί παράγοντες για την μετάπτωση μιας απλής οσφυαλγίας σε μακροχρόνιο πρόβλημα. Τα συμπτώματα πόνου μπορούν να επιβαρύνουν επίσης και εργασιακοί παράγοντες όπως η χειρωνακτική εργασία, το σκύψιμο με ταυτόχρονη στροφή του κορμού, η άρση πολύ βαριών αντικειμένων καθώς και οι πολύωρες αλλά και νυχτερινές βάρδιες.
Στην άλλη πλευρά του νομίσματος αλλά εξίσου σημαντικός παράγοντας για την αύξηση των συμπτωμάτων του πόνου στην περιοχή της μέσης (οσφυαλγία) είναι η αρνητική ψυχολογική διάθεση, το άγχος και η κατάθλιψη. Για παράδειγμα, σε μονότονες επαναληπτικές εργασίες όπου ο εργαζόμενος δεν δείχνει το ενδιαφέρον του για την εργασία που κάνει, έχει περισσότερες πιθανότητες να τραυματίσει κάποιο σημείο του σώματος του. Επακόλουθα, ο φόβος για επανάληψη κάποιας βλάβης ή κάποιου τραυματισμού επιδεινώνουν την κατάσταση του ανθρώπου. Ο ασθενής είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι οι κινήσεις και οι δραστηριότητες του δεν είναι επιζήμιες. Τα προγράμματα αποκατάστασης είναι πολύ πιο επωφελή από θεραπείες φαρμάκων ή παθητικά φυσικοθεραπευτικά μέσα.
Πολλές είναι οι αιτίες του πόνου στην μέση και συχνά είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ο ακριβής λόγος που προκαλεί την ενόχληση. Συνήθως αυτός προέρχεται από την εκφύλιση και την μηχανική επιβάρυνση των διαφόρων ανατομικών δομών της σπονδυλικής στήλης. Πιο σημαντικές αλλά κυρίως πιο συχνές είναι οι παθήσεις του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Ο πόνος που οφείλεται σε πάθηση του δίσκου επιδεινώνεται συνήθως με το σκύψιμο. Άλλη αιτία του πόνου στην μέση αλλά και εν συνέπεια στα κάτω άκρα είναι η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα, του κεντρικού δηλαδή σωλήνα από όπου περνούν τα νεύρα μπορεί να προκαλέσει σημαντικό πόνο στα κάτω άκρα, ιδιαίτερα σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτή η στένωση μπορεί να οφείλεται σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις που προκαλούν πάχυνση των οπίσθιων αρθρώσεων και των συνδέσμων. Ο πόνος που προκαλείται από τις εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης επιδεινώνεται με την σωματική άσκηση, τις αλλαγές στην στάση του σώματος ή την παρατεταμένη παραμονή σε όρθια αλλά και καθιστή θέση. Ο πόνος αυτός ανακουφίζεται ιδιαίτερα σημαντικά με την ανάπαυση και ιδιαίτερα σε ξαπλωτή θέση στο κρεβάτι.
Άλλο ένα φαινόμενο το οποίο προκαλείται από πόνους στην μέση είναι η ισχιαλγία ή πόνοι στα πόδια. Οι πόνοι αυτοί προκαλούνται από ερεθισμό κάποιας από τις νευρικές ρίζες που σχηματίζουν τα νεύρα. Οι ρίζες αυτές μπορεί να πιέζονται ή να ερεθίζονται στην περιοχή της μέσης και ο πόνος γίνεται αντιληπτός στην περιοχή που καταλήγουν τα νεύρα. Συνήθως επεκτείνεται από τους γοφούς στην οπίσθια επιφάνεια του μηρού και από εκεί στην οπίσθια ή την έξω επιφάνεια της κνήμης και μερικές φορές έως τα δάχτυλα του ποδιού.
Ψηλά στην ατμόσφαιρα, το όζον προστατεύει από την υπεριώδη ακτινοβολία ενώ χαμηλά στο έδαφος μπορεί να είναι τοξικό. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το όζον είναι ευεργετικό στον ανθρώπινο οργανισμό. Μία ένεση με όζον μπορεί, σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, να εξαφανίσει ή να ανακουφίσει σημαντικά τους χρόνιους πόνους στην μέση και με διάρκεια πολλών μηνών ή ακόμη και πολλών ετών.